Imran b.Husayn (r.a) anlatiyor:
Resulullahin (s.a.v.) yaninda oturuyordum.O sirada hz.Fatima (r.anh) geldi ve Resulullahin (s.a.v) kar$Isinda duruyrdu.Resul-i Ekrem (s.a.v) ona,
– Ey Fatima,yakla$! buyurdu.Hz.Fatima biraz yakla$ti. Resulullah (s.a.v) tekrar,
– Ey Fatima yakla$ buyurdu.Hz.Fatima (r.anh) biraz daha yakla$ti. Nebi (s.a.v) tekrar,
– Ey Fatima yakla$ buyurdu.Hz. Fatima (r.anh) Resulullahin önüne kadar geldi. Hz.Fatimanin yüzü sapsari olmu$,adeta hic kan kalmami$ti.

Resulullah s.a.v parmaklarini acip Hz.Fatimanin gögsüne koydu.Sonra ba$ini yukariya kaldirarak,
– Ey aclari doyuran,sikintilari gideren,düsenleri kaldiran Allahim! Muhammedin kizi Fatimaya aclik verme! diye dua etti.Biraz sonra gördümki, Hz.Fatimanin yüzündeki acligin verdigi sarilik kaybolmus yüzüne kan gelmisti.

Bundan birkac gün sonra Hz.Fatimaya o günkü hadiseyi sordum.
– Ey Imran, o günden sonra bir daha aclik hissetmedim,dedi.

Bismillah deyip girdik denize/ SEMERKAND
Kitapindan